ครั้งแรกที่เจอนายกรัฐมนตรี

วันที่ 5 สิงหาคม 2553

ช่วงเช้า วันนี้ตื่นสายมากมาย เลยทำให้มาช้ามาถึง พี่อรและพี่ต้นกำลังจะออกไปทำข่าว เราเลยรีบวิ่งเอาของขึ้นไปเก็บ ไม่รู้จะโชคร้ายหรือดีก็ไม่ทราบได้ เจอท่านอาจารย์ด้วง สั่งห้ามไป ให้สแตนบายอยู่ที่นี่
ขึ้นมาไม่นาน ได้รับมอบหมายให้ไปรับเด็กๆที่ได้รับรางวัลวงโยธวาธิต จากประเทศเยอรมณี ซึ่งสั่งให้ไปสนามบินสุวรรณภูมิกับเอ้ ผลปรากฎว่าเอ้ ไม่มาเพราะไปทำบุญวันเกิด จึงตัดสินใจไปคนเดียวทั้งที่ไม่รู้อะไรเลย
ต่อจากนั้นก็ไปนั่งหน้าเอ๋ออยู่ที่สนามบิน ลืมบอกไปว่าลืมเอาโทรศัพท์มา จารย์พี่เลี่ยงจึงให้ยืม เดินๆๆไปเรื่อยเพระยังไม่ถึงเวลานัดหมาย จึงเดินมา มีผู้หญิงมาทักและกล่าวว่า น้องช่างภาพจาก ETV ใช่ไหมคะ จึงรีบตอบทันที ด้วความโล่งใจ เมื่อรู้ว่าเธอคนนั้น คือ PR ของจังหวัดพิษณุโลก พี่เขาต้อนรับเราอย่างดี
และวันนี้เองก็เพิงได้รุ้จัดกับพี่ออด PR ของ สพฐ เพราะอาจารย์ด้วงสั่งมาว่าตอนไปให้ขึ้นแอรพอตลิงค์ไป ส่นตอนกลับให้ขึ้นกลับมากลับพี่ออด
ช่วงบ่ายหลังจากที่ต่อสู้กับทีวีและประชาชนอื่นๆเพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งภาพถ่าย เป็นไปด้วยความทุลักทุเล ขาตั้งกล้องไม่มี ผู้สื่อข่าวไม่มี เลยไม่มีใครถือไมค์ให้ แต่มันก้อผ่านมาได้ด้วยดีนะ ช่วงหลังเมือทราบว่า ทางเด็กจะไปพบนายก จึงเกิดความลังเล โดยในตอนแรกจะไม่ไป แต่พอคิดได้ วิงตามรถของPR พิษณุโลกไป จนเจอนายกที่รัฐสภา แหม คนเยอะวุ่นวาย จริงๆ สื่อและคนมากมายที่สุด โดยเฉพาะการ์ดที่ปกป้องอยู่เยอะจิงๆๆ แต่เราก็ทำได้ เพราะเป้นผู้หญิงเข้าถึงได้ง่ายดี
ส่วนตอนกลับนั่งวินมอไซค์กลับมา อิอิ เหนื่อยคะ แต่ชอบแบบนี้ท้าทายดี

โดย
น้องหมู