วันที่ 2/06/2552 (0.11 น.)
เสียงดังที่แทบจะทนไม่ไหว อยากจะเอามันสิ่งนั้นไปขว้างทิ้งหรือโยนไปไกลๆ และสิ่งๆนั้นก้อคือโทรศัพท์มือถือของเพื่อนที่ตั้งปลุกไว้ บ่งบอกว่าเป็นเวลาที่เด็กบ้านนอกอย่างฉันจะต้องลืมตาขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวพบ กับวันแรกของการใช้ชีวิตอย่างจริงจัง ภายนอกรั้วมหาวิทยาลัย
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงงงวย หยิบโทรศัพท์ของตนเองเพื่อที่จะปิดสียงปลุก แต่กระนั้นเอง ภายใต้จิตใต้สำนึกของความรับผิดชอบมันก้อสั่งและบอกให้ฉันไปอาบน้ำและแต่ง ตัวเพื่อออกไปยังที่ฝึกงาน หลังจากตี 4 ไปไม่นานฉันก้อทำธุระส่วนตัวของฉันเสร็จ แล้วเพื่อนอีกคน(ปาม)ก้อไปอาบน้ำ เราทั้งสองคนใช้เวลในการแต่งตัวไปเกือบ1ชั่วโมงหลังจากนั้นฉันก็หยิบกระเป๋า ที่ไม่ค่อยจะมีอะไรในกระเป๋า แล้วเดินออกจากห้อง 207 ไป เพียงเวลา ไม่นาน เราเดินผ่าน 7 Eleven และแวะเข้าไปซื้อน้ำด้วยความหิวและก้อ ยืนรอรถ เมล์สาย 62 ไม่นานเท่าไหร่นัก รถเมลที่ฉันรอคอยก้อมาถึง เราสองคนรีบวิ่งขึ้นรถเมล์ไป อย่างไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น
ความมืดยังคงปกคลุมทั่วทั้ง กรุงเทพมหานคร เรานั่งมองดูรถเมลและรถคันอื่นๆที่วิ่งไปมา แต่ตอนนี้ยังไม่วุ่นวายเพราะเช้าอยู่ พนักงานเก็บเงินเดินมาเก็บค่ารถ ฉันจ่ายแบงค์ 20 ละบอกว่า ลงที่อินทรานะคะ เมื่อมา ถึงอินทราเราก้อมายืนหน้าแบบเด็กบ้านนอกหลงทาง ฮ่าๆๆบ้านนอกจิงๆคะทำไรไม่ถูก รถสาย77 วิ่งผ่านมาเลยเดินไปขึ้น อิอิ ผิดสายซะงั้น กะลงแยกพยาไทย เขากลับบอกว่ามันไม่ผ่าน สุดท้ายเรยลงตรงอนุสาวรียแทน แล้วเดินทางที่นั่นเพื่อเข้าที่ศูนย์เทคโนโลยีทางการศึกษา ETV แต่ด้วยเพราะว่ามันยังเช้าอยู่มาดเราจึงไม่กล้าเข้าไปที่นั่น เพราะเพิ่งจะ6โมงเช้าน้อ เลยมานั่งรอที่ป้ายรถเมย์หน้าศูนย์ จน7 โมงเช้า เก๋มาทำงานเราจึงพากันไปในศูนย์และโทรหาคุณอารีย์แล้วคุณอารีย์สิงสั่งให้รอ อยู่ชั้นล่างไม่ต้องไปไหน หลังจากนั้นไม่นานคุณอารีย์ก็มาและพาพวกเราทั้งสามคนไปยังที่ ชั้น 5 เพื่อประถมนิเทศเด็กฝึกงานใหม่ คุณอารีย์ได้ชี้แจงถึงบทบาทหน้าที่การแต่งตัว การกระทำ รวมถึงการเข้าทำงานตลอดจนแนะนำสถานที่กินข้าว และสุดททท้าย คุณอารีย์ก็แบ่งฝ่ายให้พวกเราทั้ง3 คน ฉันผู้ซึ่งมีจิตใจรักการเป็นนักข่าวก้อได้เดินตามความฝันไปอยู่ส่วน ข่าวโทรทัศน์การศึกษา และเมื่อแจ้งฝ่ายก้อแจ้งที่ปรึกษาหรือว่าอาจารย์พี่เลียงนะคะ ทั้งสองได้ ครูพี่เลี้ยงเป็นผู้หญิง ยกเว้นเรา ทราบชื่อว่าท่านชื่อ อาจารย์ด้วง และเราก็ได้ไปถ่ายรูปติดบัตร และลงไปยังห้องที่เราจาได้ประจำอยู่ เมื่อลงไปที่ชั้น 4 แล้วนั้น ก้อแนะนำตัวกับครูพี่เลี้ยง ซึ่งครูพี่เลี่ยงแกก้อถามแลพะรอเราแนะนำตัว จนเมื่อสุดท้ายแกถามหาความถนัด เราตอบอยู่อย่างเดียวว่าไม่เป็น เฮ้อ ทำไงได้น้อ ไม่เป็นจริง หลังจากนั้นเราก็ได้รู้จักกับพี่ที่อยู่ในส่วนนั้นประกอบได้ด้วย พี่ก้อย ผู้ประกาศข่าวสาวสวย พี่บอล ผู้ประกาศข่าวหนุ่มสุดหล่อ พี่ที พี่ แอนคนสวย พี่แดน (แฟนพี่แอน) พี่โอ๋ (สาวเปรี้ยวที่น่ารัก จาก มมส MC) พี่ตู่ พี่ชิพ พี่อรพี่แบงค์ พี่วัฒ (เก่งดีคะชอบๆๆ) พี่ต้น และพี่ๆจากฝ่ายข่าววิทยุ จากนั้นเราก็นั่งเอ๋ออยู่พักใหญ่ ไม่ได้ทำอะไร จนบ่ายโมง เราจึงได้ไปทำข่าวที่ ศาลาว่าการ กทม. เปิดตัวโครงการ ยิ้มสู้กู้อาชีพไปกับพี่แบงค์ พี่ชิพ นะ เราก็ไม่มีความรูอีกเช่นเดิม เราผ่านเสาชิงช้า ไปยัง ศาลากลางลงรถ เข้าไปในงานและลงทะเบียนได้ของที่ละลึกเป็นขนมมั้งคะเป็นกล่องๆ และหลังจากที่ไม่รู้อะไรเลย เรามีหน้าที่ในการถือไมค์ตามพี่ๆเขาไป จนเมือประทานคือ นาย สุขุมพันธุ์ บริพัตรมาเปิดงานเสร็จ เราจึงได้ไปสัมภาษณ์ งานนี้ไม่ง่ายคะ คนเยอะ สื่อเยอะ เลยถูกพี่ๆจาก ช่องไหนนะ NBT เขาดุเอา อิอิ แต่ก็เข้าใจคะ แล้วพี่เขาก็สอนเรื่องการถือไมค์ การยืน และเรื่องความคล่องตัว เมื่อสัมภาษณ์เสร้จแล้วนั้นเราจึงได้กลับมาที่ ETV อีกครั้งคะ งานนี้เหนื่อยคะ เพราะเป็นคนเมารถยุแล้ว เลยต้องทำใจคะ อดทนคะ มาถึงไม่นานคะงานเข้าคะ พี่แบงค์เดินมาบอก น้องหมูเขียนข่าวนะ เสร็จแล้วมาให้พี่ดู ฉันนั่งเขียนยุพักใหญ่ จนเสร็จจึงให้พี่แอนตรวจคะ พี่เค้าใจดีคะ น่ารัก และตรวจให้ พร้อมแนะนำเยอะมากๆๆ แก้เกือบหมด และจากนั้นพี่แดนก็ตรวจทวนซ้ำอีกรอบ ต้องบอกคะ พี่แดนเก่งมากคะ (ชื่นชมคะ) หลังจากที่ข่าวเสร็จก็ห้าโมงครึ่งคะ
เอ้านี่เราเลิกงานแล้วนิ เพราะเวลาเลิกจริงๆคือ 16.30 แต่นี่เลยไปแล้ว ซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรคะ จากนั้นพี่ก้อย ก็เดินมาบอกให้เข้าไปดูในสตุดิโอพี่ๆเขาเตรียมถ่ายข่าวกันอยู่คะ เราจึงได้เข้าไป ฮ่าๆแต่ไม่ได้นั่งเฉยๆๆงานนี้มีงานทำคะ ได้ปล่อย CG คะ สนุกดีชอบๆๆคะ และหลังจากที่เราเส็จงานก็เลิกงานคะ กลับบ้านพร้อมเพื่อน งานนี้มีแอบแวะไปเที่ยวประตุน้ำหาซื้อไรเรื่อยเปื่อย ก็เดินไปคะ หลงทางมั่วๆไป ถูกซะงั้น แล้วก็กลับมาที่หอพักด้วยความเหนื่อยล้า ฮ่าๆๆ วันนี้ผ่านไปวันแรก เหนื่อย ใจออกเลยคะ ฮ่าๆๆเดี๋ยวหนีกลับสารคามเลยนิ อิอิ แต่เปงไปไม่ได้ วันนี้พอก่อนนะคะ พรุ่งนีเตื่นเช้าคะ
โดย
IQD. (น้องหมูน้อย)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น